Przejdź do głównych treściPrzejdź do wyszukiwarkiPrzejdź do głównego menu
Reklama

Zawsze łączyć

Oxford University Polish Society to najstarsze i jedno z największych polskich stowarzyszeń studenckich w Wielkiej Brytanii. Zostało założone 60 lat temu i dziś zrzesza ponad 200 osób, integrując polską społeczność akademicką w Oksfordzie oraz służąc jako platforma do rozwoju intelektualnego, społecznego i zawodowego, a także do promocji polskiej kultury – mówi Zuzanna Patryas, studentka Uniwersytetu Oksfordzkiego i współorganizatorka tegorocznego XII Kongresu Polskich Stowarzyszeń Studenckich.
Zawsze łączyć
Zuzanna Patryas

W dniach 15-16 lutego zakończył się w Oksfordzie XII Kongres Polskich Stowarzyszeń Studenckich w Wielkiej Brytanii. Jakbyś go podsumowała?

Tegoroczny Kongres był wyjątkowy pod wieloma względami – skupiając 400 osób ze świata akademii, polityki i biznesu spełnił swój główny cel – Connect in Congress! Kongres odbywał się w najbardziej znanych i znaczących budynkach Uniwersytetu Oksfordzkiego – część konferencyjna miała miejsce w siedzibie sławnego stowarzyszenia Oxford Union oraz w Examinations Schools, gdzie studenci Oksfordu zazwyczaj zmagają się z egzaminami. Po raz pierwszy w historii odbył się także piątkowy koncert w Oxford University Natural History Museum, gdzie wystąpił m.in. polski zespół Kwiat Jabłoni, którego ostatni singiel zyskał ponad 5 milionów wyświetleń. Kongres zakończył się tradycyjnie uroczystym balem w podoksfordzkiej XVIII- wiecznej posiadłości Kirtlington Park.

 

Jaki cel przyświecał tegorocznej edycji i jakie są najważniejsze wnioski po kongresie?  

Pierwotnym celem Kongresów PolSoców, którego pierwsza edycja odbyła się w 2008 r., była integracja polskich studentów z różnych części Wielkiej Brytanii. Od tego czasu konferencja bardzo się rozwinęła i dzisiaj jest to także platforma do dyskusji, wymiany myśli i wzajemnej inspiracji. Organizowane są debaty panelowe, podczas których podejmowane są tematy polityczne, gospodarcze i społeczne. Tegoroczny kongres w Oksfordzie poruszył m.in. sytuację brexitu oraz kwestię powrotów do kraju po zakończeniu studiów – „An opportunity or a mistake?”. Debaty dotyczące losów społeczności w najbliższych latach wywołały szczególne emocje. Jednak to pierwotny cel i idea kongresu, która przyświeca organizatorom co roku – „Connect in Congress!” – pozostaje najsilniejsza. Po raz pierwszy odbyła się sesja „Generation C: Young professionals of the congress”, gdzie absolwenci, którzy jeszcze niedawno sami uczestniczyli w kongresach jako studenci, dzielili się swoim doświadczeniem i radami z uczestnikami. Chcieliśmy również pozostawić po sobie trwały i wyraźny ślad, którym była publikacja towarzysząca kongresowi zatytułowana ,,Pączki i networking: Co dalej z PolSocami?", w której osoby zaangażowane dawniej i dzisiaj w działalność polskiego ruchu studenckiego wypowiadały się na temat tego, jakie cele powinien on sobie zacząć wyznaczać i jak mógłby je osiągnąć. Sytuacja PolSoców i dalszy los społeczności – dyskusja, która rozpoczęła się w Oksfordzie nie skończyła się wraz z konferencją i trwa dalej, mierząc się z rzeczywistością.

 

Kongres odbył się pod pieczą Oxford University Polish Society. Proszę przybliżyć działalność tej organizacji.

Oxford University Polish Society to najstarsze i jedno z największych polskich stowarzyszeń studenckich w Wielkiej Brytanii. Zostało założone 60 lat temu i dziś zrzesza ponad 200 osób, integrując polską społeczność akademicką w Oksfordzie oraz służąc jako platforma do rozwoju intelektualnego, społecznego i zawodowego, a także do promocji polskiej kultury. Organizowane są cykliczne wydarzenia, takie jak Tłusty Czwartek czy Święto Niepodległości oraz spotkania z osobistościami świata nauki oraz polityki, takich jak Norman Davies czy profesor Pełczyński.

 

Kto wziął udział w kongresie?

Kongres zgromadził w tym roku rekordową liczbę 400 osób – studentów, absolwentów, przedstawicieli świata polityki i biznesu. Po raz pierwszy w historii kongres nawiązał relacje partnerskie z 36 stowarzyszeniami z całej Wielkiej Brytanii – realizując maksymę pomysłodawcy idei pierwszego kongresu prof. Pełczyńskiego, by „zawsze łączyć”.

 

Wspomniałaś, że „jest to wydarzenie zrzeszające kilkaset osób związanych z polską społecznością studencką w UK – samych studentów uczelni, takich jak Cambridge, Oxford, LSE, UCL i wiele innych, ale i absolwentów oraz wybitne osobowości świata biznesu i polityki”. Z kim jeszcze współpracują organizatorzy corocznych spotkań?

Kongres powstaje przy współpracy z największymi instytucjami i międzynarodowymi firmami. XII edycję patronatem objęły m.in. ambasada RP w Londynie oraz ambasada UK w Warszawie, Belvedere Forum czy Polska Akademia Nauk. Sponsorem Strategicznym została jedna z największych firm konsultingowych Bain & Company. Lista sponsorów i partnerów jest długa: można znaleźć na niej m.in. Polski Ośrodek Rozwoju Technologii PORT, Polski Fundusz Rozwoju PFR, Fundację Giełdy Papierów Wartościowych, Amazon, Smart Prospect, Abris Capital Partners, Allegro, NASK, CEC Government Relations czy PwC.

Podczas kongresu odbywały się m.in debaty panelowe oraz warsztaty. Gośćmi specjalnymi byli Sekretarz Stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego Piotr Dardziński, z którym wywiad przeprowadziła prezenterka BBC Kasia Madera, oraz Prezes Giełdy Papierów Wartościowych Marek Dietl, który poruszył zagadnienie wpływu brexitu na Polskę.

Debaty dotyczyły tematów takich jak popularyzacja nauki, powrotów do kraju, nierówności społecznych („Czy program 500+ jest słuszny?”), pamięci kulturowej oraz kondycji polskich stowarzyszeń studenckich. Wśród zaproszonych gości i speakerów znaleźli się m.in wiceprezes PFR Bartłomiej Pawlak, były sekretarz stanu w Ministerstwie Cyfryzacji i doradca strategiczny NASK Krzysztof Szubert, Janina Ochojska, Bartosz Marczuk, prezes Ciech R&D Aleksandra Janusz, założycielka Partii Razem Marcelina Zawisza oraz redaktor naczelny działu Nauka Gazety Wyborczej – Piotr Cieśliński.

W debacie dt. brexitu zmierzyli się Daniel Kawczyński MP i były burmistrz Islington Stefan Kasprzyki.

 

Proszę powiedzieć, jak duże jest grono polskich studentów na Uniwersytecie Oksfordzkim?

Na Uniwersytecie uczy się ok. 250 Polaków, w tym ok. 130 na poziomie licencjatu.

 

A jaka była twoja droga na Oksford? I jakie masz dalsze plany na przyszłość?

Budowanie społeczności polskich studentów w Wielkiej Brytanii uważam za jeden ze swoich największych priorytetów – stąd staram się angażować w jej rozwój przy każdej możliwej okazji. Studiuję obecnie na pierwszym roku Psychologii & Lingwistyki w St. John’s College w Oksfordzie. Należę do komitetu Oxford University Polish Society, a przy okazji kongresu miałam przyjemność przewodniczyć zespołowi Marketing & Media. Rozpoczynam także swoją kadencję w tegorocznym Zarządzie Federacji Polskich Stowarzyszeń w Wielkiej Brytanii, gdzie mam nadzieję jeszcze bardziej rozwijać i umacniać studencką społeczność. Drzemie w niej ogromna siła – wymiana doświadczeń, myśli, wsparcie w działaniu – to bezcenne wartości, które stanowią fundamenty do tworzenia wielu trwałych relacji i realizacji ambitnych projektów. Przed przyjazdem do Oksfordu uczyłam się w poznańskim liceum na profilu biologiczno-chemicznym, gdzie zdawałam polską maturę. W liceum odkryłam swoją pasję do neurobiologii i lingwistyki, i stąd moja droga na Oksford.

 

Jak (i gdzie) można śledzić działalność polskich stowarzyszeń studenckich w Oksfordzie i gdzie szukać informacji na ich temat?

OxPolSoc działa aktywnie na Facebooku – publikujemy tam wszystkie informacje dotyczące prowadzonych akcji i wydarzeń, na które serdecznie zapraszamy: https://www.facebook.com/OxfordUniversityPolishSociety/

13. edycja kongresu w roku 2020 odbywać się będzie na Uniwersytecie Cambridge – warto śledzić uważnie wiadomości na fanpejdżu https://www.facebook.com/congressofpolishstudentsocieties/

 

Rozmawiał: DARIUSZ A. ZELLER


Podziel się
Oceń

Napisz komentarz
Komentarze
Reklama