Jadąc na wyspę samochodem można skorzystać z promu z Portsmouth do Fishbourne. Przeprawa jest relatywnie kosztowna. Ceny rozpoczynają się wprawdzie od 33.25 funtów za rejs w jedną stronę (dla auta osobowego i 2 osób), jednak dotyczy to kursów w godzinach nocnych lub wcześnie rano. W południe i popołudniu za bilet zapłacimy nawet ponad 100 funtów.
Alternatywą jest podróż pociągiem, możemy wówczas skorzystać z osobowego promu z Portsmouth do Ryde, na który bilet (bez względu na porę dnia) kosztuje 15,80 za osobę.
Na wyspie można znaleźć wiele pokoi lub całych domów do wynajęcia (dzięki portalowi Airbnb). Niektóre mają nawet widok na morze. Ceny za dobę wahają się od 50 do ponad 200 funtów.
Wyspa Isle of Wight pełniła na przestrzeni wieków strategiczną rolę w wojskowych planach. W XIX wieku była punktem obserwacyjnym i pierwszą linią obrony przed ewentualną inwazją Francuzów. W latach 1861-1863 na jej zachodnim końcu zwanym Needles, wybudowano stanowiska dla artylerii Old Battery, dzięki którym wojska jej królewskiej mości mogły kontrolować i w razie potrzeby blokować ruch na kanale. Wkrótce okazało się, że konstruktorzy popełnili błąd, umieszczając stanowiska armatnie u podnóża klifu. Strzały powodowały bowiem kruszenie skał i spadanie ich odłamków na obsługę dział. Dlatego w 1895 roku na szczycie klifu, 120 m n.p.m., powstała druga bateria dział, nazwana New Battery i w 1903 roku podjęto decyzję o rezygnacji ze starego stanowiska obronnego Old Battery. Likwidując je – zepchnięto działa do morza. Dwa udało się po latach wydobyć i można je dziś oglądać na wystawie w Old Battery. Warto też wspomnieć, że w 1897 roku Guglielmo Marconi zainstalował tu swoją pierwszą stację radiową.
W trakcie II wojny światowej wyspa była punktem obserwacyjnym ruchu wojsk niemieckich okupujących Francję, a w Ventnor działała stacja radarowa systemu wczesnego ostrzegania RAF. W późniejszej fazie wojny, w ramach operacji Pluto w miejscowości Sandown zbudowano zakamuflowaną przepompownię dla podwodnych rurociągów, które ułożono na dnie kanału La Manche, by po lądowaniu w Normandii, dostarczać paliwo wojskom walczącym na drugim brzegu. W sumie ułożono dwie rury – „Bambi” do Cherbourga i „Dumbo” do Boulogne.
Po wojnie i rozpoczęciu wyścigu zbrojeń zachodni kraniec wyspy został ogrodzony i zamknięty dla osób postronnych. Punkt, na którym kiedyś stacjonowała artyleria, przebudowano na ośrodek doświadczalny testowania rakiet – High Down Rocket Test Site. Wybudowano wówczas system podziemnych pomieszczeń, w których mieszkali i pracowali naukowcy oraz wysunięte w stronę morza stanowiska do testowania. Rakiety nie były stąd wystrzeliwane, sprawdzano tu w sposób statyczny działanie silników i prowadzono eksperymenty z nowymi paliwami.
Ośrodek przyczynił się do powstania brytyjskiej rakiety balistycznej Black Knight. Jej pierwszy test przeprowadzono w 1957 roku. Później testowano rakietę Black Arrow, która jako pierwsza i jedyna zdołała wzbić się na orbitę ziemi i umieścić na niej brytyjskiego satelitę. Jej start przeprowadzono z ośrodka Woomera Test Range w Australii. Kopię tej rakiety można zobaczyć w londyńskim Science Museum.
Już na początku lat 60. okazało się, że utrzymywanie programu rozwoju rakiet jest bardzo kosztowne, szczególnie w latach odbudowy gospodarki po wojennych zniszczeniach. Brytyjski rząd wstrzymał dalsze prace rozwojowe i działalność ośrodka na wyspie Wight, uznając, że tańszym rozwiązaniem będzie wynajmowanie amerykańskich rakiet, niż rozwijanie i wystrzeliwanie własnych. 6 kwietnia 1963 Wielka Brytania zawarła ze Stanami Zjednoczonymi porozumienie Polaris Sales Agreement, na mocy którego Amerykanie mieli dostarczyć rakiety do budowy brytyjskiego arsenału odstraszania nuklearnego. Już 5 lat później w morze wypłynęła pierwsza brytyjska łódź podwodna mająca pod pokładem rakiety Polaris z głowicami nuklearnymi. Zmodernizowany system Polaris był utrzymywany aż do 1996 roku, gdy został zastąpiony przez stosowany do dzisiaj system Trident.
High Down Rocket Test Site znajduje się obecnie pod opieką National Trust, które utworzyło z niego atrakcję turystyczną. W pomieszczeniach zachowano część urządzeń i wyposażenia. Dodano tablice informacyjne i modele testowanych rakiet. Zwiedzanie kosztuje 5 funtów dla dorosłych i 2,50 funta dla dzieci. Można tam dojechać samochodem lub lokalną linią autobusową.
Bliższe informacje na stronie: https://www.nationaltrust.org.uk/the-needles-old-battery-and-new-battery
Tutaj możecie bliżej poznać historię Isle of Wight:
Zobaczcie piękno Isle of Wight z lotu ptaka :
CO WARTO ZOBACZYĆ ?
The Needles
Zespół trzech wystających z wody skał wapiennych z latarnią morską, znajdującą się na ich najbardziej wysuniętym w morze końcu.
Wyciąg krzesełkowy, którym zjedziemy na plażę Pebble Beach w urokliwej zatoce Alum Bay.
Monkey Haven
Nagradzany ogród zoologiczny w Newport, specjalizujący się w ochronie rzadkich gatunków małp. Można tu zobaczyć niemal wszystkie gatunki, a także wiele innych zwierząt. Dodatkową atrakcją jest plac zabaw dla dzieci i możliwość karmienia małp z ich opiekunami.
Plaże
Wyspa ma urozmaiconą linię brzegową i dlatego może pochwalić się klifami, piaszczystymi plażami, ukrytymi zatoczkami i skalnymi basenami. Najbardziej popularne to plaże East Wight w Sandown, Shanklin i Yaverland, zatoczka w Steephill oraz plaże w Compton Bay i Freshwater.
Napisz komentarz
Komentarze