Od 1983 roku publikuje eseje, recenzje i wiersze w dziennikach prasowych, czasopismach, katalogach i antologiach. Od momentu publikacji „Drezno. Lot w przeszłość” (wsp.z Christianem Borchert’em) 1993 r. wyd. Drezno/Basel, był redaktorem naczelnym czasopisma o literaturze i sztuce „OSTRAGEHEGE” w Dreźnie w latach od 1999 do 2006. Od tamtego czasu wydał takie pozycje jak „Hans-Theodors Karneval oder Das Federnorakel” (Karnawał Hansa-Theodora czyli wyrocznia z piór), powieść, Lipsk 2006 r. „Die Bilder, die Wörter, das Schiff”(Obrazy, wyrazy, statek) powieść, Lipsk 2012 r., zbiór wierszy m.in. „Ich: Zungenaristokrat” (Ja: arystokratem języka) wersja serbsko-niemiecka Smederevo (SRB) 2014 r.; tłumaczenia własnych wierszy na język polski, węgierski, czeski, rosyjski i inne. Jest tłumaczem poezji polskiej na język niemiecki m.in. twórczości Cypriana Norwida i autorów współczesnych; jest również lektorem literatury światowej.
Ostatnia publikacja: „Das Märchen hebt an, guten Abend!” (Bajka się zaczyna, dobry wieczór! – powieść, Ludwigsburg 2020 r.). W 2006 r. otrzymuje „odznaczenie dla zasłużonych „Wolnego Państwa Saksonii. Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Lwówek Śląski w 2008 r.
W 2018 roku na XVIII Światowych Dniach Poezji UNESCO w Warszawie otrzymał „Złoty Pierścień z Orłem”.
Aut. Adam Siemieńczyk
Całe życie spędziłeś w obliczu poezji. Zarówno ją czytałeś, promowałeś jak i pisałeś. W twoim pisaniu widoczny jest dorobek intelektualny Europy, a jednocześnie twój wiersz czasem jest jakby spowiedzią dziecka. Czyli cała wiedza, umiejętność pisania jest po to, aby zapisać to, co czuje dziecko. A jak ty to widzisz?
Myślę, że można to dobrze opisać wypowiedzią Gerharda Wolfa (męża Christy Wolf) o mnie, że jestem „... obdarzony irytacją i irytującym głosem”. Moim zdaniem, rozdrażnienie to wynika głównie ze wstrząsów wywołanych przez II wojnę światową. Jeśli chodzi o postawę dziecka, autor wspomnianych wierszy próbuje wprowadzić się w nastrój pamięci i stworzyć odpowiednie obrazy za pomocą poetyckich instrumentów. Jest to niezwykle wszechstronny proces, który opiera się na doświadczeniach życiowych autora i lekturze niezliczonych tekstów, począwszy od eposu Gilgamesza, a skończywszy na współczesności.
Otrzymałeś Medal Okolicznościowy z wizerunkiem Barbary Jurkowskiej-Nawrockiej. Kim ona jest dla ciebie?
Barbarę Jurkowską poznałem jako uważną, kompetentną i perfekcyjną redaktorkę pisma „Poezja dzisiaj”, która łączyła skromność z aktywnym działaniem w zakresie logistyki, projektowania obrazu i tekstu. W szczególny sposób wyróżniała ją życzliwość, z jaką spotykała się z wszystkimi zaproszonymi gośćmi.
Twoje życie jest bardzo mocno naznaczone emigracją. Czym ona jest dla ciebie? Jak wpływa na twoje życie.
Właściwie to moja emigracja jest „powrotem do obcego kraju”, ponieważ moi przodkowie ze strony matki i sama matka pochodzili z Dolnego Śląska. Tam, gdzie głównie mieszkam i pracuję, odnajduję spokój i skupienie. Oczywiście, bezpośrednie kontakty z Polakami wpływają na moją pracę.
Co chciałbyś pozostawić po sobie światu? Nad czym teraz pracujesz? Gdzie można cię będzie zobaczyć w najbliższym czasie?
Moim celem jest wkład do kształtowania humanistycznych wartości Europy w formie poetyckiej lub eseistycznej, penetrującej wewnętrzne strefy percepcji i wyostrzającej w ten sposób świadomość procesów społecznych.
Obecnie pracuję nad drugą częścią mojej powieści picareskowej „Karnawał Hansa-Theodora” (historia życia dziecka od czasu bombardowania Drezna do inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Pragę w 1968 r.).
Spodziewam się, że w 2022 roku będzie mnie można zobaczyć i usłyszeć, kiedy będę współpracować z następującymi instytucjami: Teatr Agadir (Brno i Praga), Biblioteka Miejska w Varnsdorfie (Czechy), Muzeum Miejskie w Dreźnie oraz prywatny salon literacko-artystyczny w Görlitz.
Napisz komentarz
Komentarze